“Je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen”
Ik lig op bed en kan ik de slaap niet goed vatten.
Het was een mooie dag en die middag had ik een opstelling gedaan voor een jonge vrouw. Een opstelling met als basis een groot thema. En gezien de omstandigheden heb ik de opstelling klein gehouden.
En terwijl ik op bed lig en de gebeurtenissen van die dag nog even in gedachten langs loop, voel ik zachtjes een hoek van het bed wat zakken.
Bijna niet voelbaar.
Nog minder dan wanneer mijn kat op bed springt.
Kijk ik met mijn ogen dan zie ik niets.
Kijk ik mijn mijn hart dan zie ik hem.
Zijn hoofd is wat naar beneden gebogen.
Zijn rug licht gekromd, zijn schouders hangen wat omlaag.
Hij zegt, zonder woorden: “je was me vergeten hè?”
“Nee hoor”, zeg ik eveneens zonder woorden.
“Ik wist dat u er was! En het was teveel. Met u erbij werd het te groot. Te groot voor haar en voor dat moment.
Te groot voor de groep.”
De vrouw droeg veel. Omdat ik de opstelling klein wilde houden, was het voldoende haar eerst te laten voelen dat ze los kon laten. “Het was al veel dat ze los durfde te laten en de last kon laten waar die hoorde. Bij haar voorouders. Wie van de voorouders, dat was voor haar, op dat moment, nog niet belangrijk om te weten.
Dus nee, ik was u niet vergeten. Ik heb u gezien. Ik heb u gehoord en in haar hart weet zij dat ook. Nu ze heeft losgelaten is er ruimte en kan ze u straks goed zien, met nieuwe ruimte in haar hart.”
“En nu dan? Waar ga ik heen? En hoe?” fluistert zijn hart.
“Kom maar, volg mij maar, dan gaan samen. Ook u hoeft het niet alleen te doen en ook u moet het wel zelf doen!”
Hij recht zijn schouders, volgt mij en samen lopen we naar de juiste plek.
Contactgegevens
De witte heks
Yvonne Arnst
Boerhoornstraat 43
7846 AA Noord-Sleen
telefoonnummer 06 48 76 50 84
Kamer van Koophandel nummer 67233112
BTW nummer is NL001524622B95
© 2024 - Yvonne Arnst