Terwijl ik naar buiten loop…

Terwijl ik naar buiten loop, weet ik al dat je er bent.
Inmiddels zijn onze stille ontmoetingen bijna dagelijks. En nooit worden ze routine, nimmer worden ze gewoon.
Als ik de hoek om loop zie ik je nog niet, dus kijk ik nog wat verder de boomgaard in. En dan ineens zie ik je staan, bij de aardbeienplanten.
Je maakt je vacht schoon en kijkt me even aan.
En tot mijn verrassing ga je door met poetsen en kan ik mijn telefoon uit mijn zak halen en een foto van je maken.
Ik hoop dat je nog vaak en lang bij ons in de tuin komt wandelen.